دیروز یه تیکه از موهامو رنگ گذاشتم... بنفش بادمجونی!
ولی نارنجی از آب درومد|: چرا خب... موهای مامانم کاملا بنفش شدن... من نارنجی"-"...
اهم... بیاید این چالش 30 روز نوشتن رو تمومش کنیم...
روز بیست و هفتم!
پی نوشت: هیونگ خوب شو]:
پی نوشت: کیدو تو هم همینطور-.- ...
پی نوشت: چرا اینقدر همه چی گرونه... نمی فهمم چرا مایلد لاینری که 9 تومن بود الان 32 تومن باشه...
ینی اونقدر که سست و بی حالم این روزا... باور کنین دوران راهنمایی که موقع امتحان ترمم آنچنان درس نمی خوندم مثل الان در زمینه درس کاهل نبودم|:
سه ماه دیگه کنکور دارم مثلا... ینی در درجه ای قرار دارم که فقط خدا می تونه نجاتم بده...
خب!
روز بیست و شیشم چالش^-^
می خوام همت کنم و قبل عید تمومش کنم چون اصلا دلم نمی خواد بمونه برای سال بعد|: ... این چالش قرار بود تا آخر دی تموم شه... خاک تو سر من خب...
پی نوشت: یه حس خاکستری عجیبی دارم راستش... احساس می کنم از یه چیز مهمی دور افتادم. هام... یه مقدار نگران پیامد هاش هستم...
پی نوشت: می دونستم این روز قراره برسه. منتها اینقدر دور و دراز بود که فکر می کردم حالا حالا ها نمی رسه و حالا می بینم که خیلی نزدیکمه و این منو می ترسونه، چیزی که فکر می کردم سال قبل کاملا حل شد و غصشو نمی خوردم... (سنتاکو چیزی که فکر می کنی نیست(=...)
پی نوشت: کلاس ادبیات هم ثبت نام کردم*-* هورا...
کوراگه ی عزیزم.
این اولین باریه که برات نامه ای می نویسم.
باشه باشه! دلم نمی خواست اولین نامه رو با معذرت خواهی و یادآوری کار های اشتباهمون شروع کنم. ولی کوراگه، هر بار که بهت فکر می کنم، یاد خوبی هایی می افتم که در حقم کردی و بدی هایی که نثارت کردم. می دونم، من همیشه همون لیلی ای بودم که در مقابل وفای مجنون جفا کرد و شیرینی هارو تلخ کرد. ازت معذرت می خوام!
ولی بذار از خاطرات شیرینمون حرف بزنم، از اتفاق های خوب زندگیم که باعثش تو بودی. یادت می آد؟ اولین باری که دیدمت گفتم آدما تنها به دنیا می آن و تنها می میرن. ولی تو گفتی در آخر، تنها چیزی که باقی می مونه بیشتر از خودت و آسمون آبی بالا سرت نیست.
حتی اگر هر چیزی که داری رو از دست داده باشی، هنوز یه سقف آبی بالا سرت داری، حتی اگه همه کس رو از دست داده باشی، هنوز خونه ی فانی ای برای روحت در این دنیا داری، اصلا به قول بزرگان: یک دقیقه ی تمام شادکامی! آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟!
یادت می آد کوراگه؟ روزی که بهت گفتم می خوام تمام چیزی که الان هستم رو ثبت کنم! وقتی پرسیدی کجا می خوای ثبتش کنی؟ من گفتم وبلاگ! و تو گفتی چرا اصلا وبلاگ؟ یه جواب نسبتا مهم باید بهم بدی! و من خندیدم. چون همون موقع هم جواب های زیادی توی ذهنم بود، اونقدر زیاد که نتونستم بهت توضیح بدم، و تو هم فقط سر تکون دادی و بیشتر نپرسیدی، چون می تونستی ذهنم رو بخونی، می تونستی بشنوی که توی سرم دارم فریاد می زنم: آره! من اینجوری ام! و می دونستی که وقتی این رو می گم، دیگه گوشم به حرف هیچ احد الناس دیگه ای بدهکار نیست.
یادت می آد کوراگه؟ اون روز که داشتم اشک می ریختم و سعی می کردی قلبم رو لمس کنی؟ بهم گفتی از بزرگترین دستاورد زندگی خودت برام بگو، و سعی نکن خودت رو با بقیه مقایسه کنی! این یه بی عدالتی بزرگ در حق خودته! و منی که چشم هام غرق اشک بود گفتم بهم بگو کوراگه، عدالت دیگر چیست؟ و از این که یهویی شروع به کتابی حرف زدن کرده بودم خندت گرفت. و من گفتم که خنده هات در عین مسخره بودن باعث زیبایی تو می شن. و تویی که باورم نکردی و گفتی این حرفت مثل تلاطم حس دوست داشتن می مونه و به زودی فراموش می شه. راستش رو بگم؟ تمام اون مدت جدی بودم. هنوز هم فکر می کنم لبخندت زیبا ترینه.
یادت می آد کوراگه؟ تمام اون مدتی رو که بعد از خوددرگیری ها و گریه های مکرر دست از پا دراز تر پیشت بر می گشتم؟ و تو خسته شده بودی از این که هر وقت درد دارم یادت می افتم؟ یادت می آد دیوونه شده بودی از دست مسخره بازی های بچگانم؟ یادت می آد بهم گفتی تو که اینقدر ضعیف و رقت انگیز نبودی! خود واقعیت رو کجا انداختی؟ و بعدش رفتی. و منم اعصابم خورد بود از دستت. هرچند می دونستم حق داشتی. و بعدش؟ وقتی برگشتی، فقط با یه جمله بهم فهموندی که هنوز مراقبمی. تو گفتی: مارس همانند شیر می آید! و این بار نوبت من بود که به لحن کتابیت بخندم و بگم چقدر خوبه که حتی تاریخ های میلادی رو هر روز چک می کنی.
یادت می آد کوراگه؟ وقتی نا امید تر از هر وقتی بودم، بهت گفتم در نهایت می میریم و جز یه مشت استخون پوسیده ازمون باقی نمی مونه و همه چیز تموم می شه. و تو گفتی حق نداری اینقدر نا امید باشی! نه به این زودی! حق نداری ببازی! تو گفتی حتی اگه مرده باشم، هنوز تو یاد و خاطره ها هستم و از کجا معلوم؟ شاید همون استخون پوسیده تبدیل به یه گوهر شد و این دنیا رو تبدیل به سرزمین گوهر ها کرد. و راستش، حرف هات مثل همیشه اغراق آمیز بودن، ولی حالم رو خوب کردن. فکر کنم برای همین کار ساخته شدی، خودت چی فکر می کنی؟
نمی دونم چقدر دیگه می تونم پشت سر هم بنویسم "یادت می آد کوراگه؟" و بعدش از تمام چیز هایی که ازت یادم می آد حرف بزنم. شاید بتونم تا فردا این کارو کنم. گاهی اوقات فکر می کنم تو مثل یه انقلاب بودی برای من، کسی که کمکم کرد خودم رو پیدا کنم؛ یه نهضت. یه چیزی مثل جنبش زنان. که یهو بعد از قرن ها به ارزش واقعیشون پی بردن و تصمیم گرفتن علیه همه ی بی عدالتی ها بنجنگن.
راستش شاید یه مقدار مسخره به نظر بیاد اگه بخوام پایان نامه رو هم با معذرت خواهی تموم کنم، همونطور که با معذرت خواهی شروعش کردم. ولی به نظرم اشکال نداره، چون تو لایق این مغذرت خواهی ها هستی. چون من همون دلبری بودم که در جواب تمام وفا ها جفا کرد. من همونی بودم که وقتی داشتی صدام می کردی نشنیدمت. من همونی بودم که یادم رفت خوبی هاتو. نادیده گرفتمت. نمی دونم چقدر باید ازت معذرت بخوام که کافی باشه؛ و راستش بعد از این همه مدت تازه یه سری چیز ها رو فهمیدم. تمام اون چیز هایی که تمام این مدت بهم می گفتی و با درک نمی کنم! جوابت رو می دادم.
می دونم می دونم! هیچوقت دوست نداشتی که جلوی کس دیگه ای در موردت حرف بزنم. یادم می آد تمام دفعاتی رو که بهم گفتی این کار باعث می شه احساس عجیب غریب بودن بهت دست بده. ولی من بهش نمی گم عجیب غریب، بیشتر مثل یه جور تفاوت می مونه. چون تو همیشه متفاوت بودی و همیشه با بقیه فرق می کردی.
حیف که بیشتر از این نمی تونم بگم. چون بقیه ی ماجرا رو خودت می دونی. همونطور که یه بار گفتی ذهن های ما به هم وصله و هرچیزی که من بهش فکر کنم، سریع به ذهنت خطور می کنه. برای همینه که هرچقدر هم که مبهم حرف بزنم می فهمی چی می گم.
راستش، تو خاص ترین کوراگه ی جهانی. ممنون که توی اعماق تاریک اقیانوس درونم شروع به نورافشانی کردی.
درست مثل یه عروس دریایی...♡
خب! این یه چالشه که سنتاکو شروع کرده! اینطوریه که با اسم هایی که توی پیوند ها هست یه متن می نویسیمD": توضیحات کامل تر تو وب خودش هست دیگه بیشتر از این نمی گم من-.- فقط این که با ویس خوندن جزئی از چالش نبوده فقط دلم خواست انجامش بدم، نمی دونم چرا"-"... خدا کنه پشیمون نشم از کارم|:
پی نوشت: جز یکی دو نفر، فک کنم اولین باریه که صدامو می شنوید مگه نه؟ D:
پی نوشت: همش نفس کم می آوردم موقع ویس گرفتن|: توپوق هامو نادیده بگیرید...
پی نوشت: کاتانام اینجا آمادست. هرکی راجب کوراگه سوالی بپرسه خونش حلاله|: (Mao becomes VAHSHI)
این داستان: آوا و پارتی لیدر.
*به داداشم قول دادم امشب با هم بازی کنیم*
*وقتی فیلم مادربزرگم تموم می شه شروع می کنیم*
*قرار بود مورتال کمبت بازی کنیم ولی نشد*
*تصمیم گرفتیم فورتنایت بازی کنیم*
من: ای ای ای!!!... دیوانه زون داره می آد... اینا دیگه چی ان؟ شیلد می دن؟
داداشم: آبجـــی!!! اسکل اونارو بذار زمین حشره ان!
من: خب چیکار می کنن؟
داداشم: نه نباید...
من: چرا آتیش گرفت؟ نهههه دارم می سوزم!
من: این چه وضعیه.__. مردم که|: بیا ری وایوم کن...
داداشم: خودم دارم دمیج می خورم|: الان فقط سه نفر تو بازی ان بذار بکشمشون...
من: بیا ناک شدم|: روانی...
*داداشم اون سه نفر رو می کشه و ویکتوری رویال می گیریم*
*ینی اول می شیم*
داداشم: حال کردی چطوری تک نفری زدمشون؟
من: من نمی دونستم اون حشره ها آتیش می گیرن|:
داداشم: بیا دست بدیم همکار!
*دست می دیم*
داداشم: من نینجا عم و تو بوگا!
من: چرا من بوگا ام؟ .___.
داداشم: چون اسمش مسخره تره.__.
من: میو]:
داداشم: اشکال نداره... من اگه رابین اول باشم، تو رابین دومی(":
من: نه خیر.__. من بتمنم .__.
داداشم: بتمنی که هیچی کیل نگرفت.__.
من: بتمن آدما رو نمی کشه._. نجاتشون می ده.__.
داداشم: و جنگل و خودش رو آتیش می زنه.__.
من: عام "-"...
پی نوشت: اونقدر پاره شدم که نتونستم مقاومت کنم و ننویسمش._.
پی نوشت: ینی خیلی وقت بود فورتنایت بازی نکرده بودم، چقدر آپشن اضافه شده بهش XD وسط مچ پاشیده بودم اونقدر که خندیده بودم"-"...
پی نوشت: می دونستید کیم لیپ روی انگشتش تتو داره؟((""": ...
پی نوشت: هنوز داره برف می آد._. یه دیقه رفتم بیرون دراز کشیدم روی برفا کلا آدم برف شدم._.
~Haruka to Myuki - 17 sai~
~Download~
دیشب همینطور که داشتم به خوابی بس عمیق فرو می رفتم مامانم یهو پرید تو اتاقم و منم زهره ترک شدم"-"
بهش می گم خب چیه؟"-"...
می گه بیدار شو داره برف می آد"-"...*-*
بعد ینی فکر کنین... از دیشب ساعت حدودا 12 شب شروع شده، تا همین الانم ادامه داره*-*... خیلی خوشحالم T-T
خب!*-*
احتمالا با این چالش آشنایی داشته باشین خودتون، از اینجا شروع شده و به دعوت نوبادی دارم انجامش می دم*-*...
نمی دونم دعوت کردن مجازه یا نه ولی به هرحال دعوت می کنم از:
1. اومدم بیان(=
2. آدنیوم برای اولین بار گل داد T-T
3. با هیونگ و کیدو رفتم دوچرخه سواری کنار دریاچه T-T
4. یه دوست ژاپنی تو اینستا پیدا کردم... همیشه اول اون بهم صبح به خیر می گفت T-T محاسبه می کرد کی اینجا صبح می شه(": ...
5. کامبک Why not لونا T----T + لایت استیک رسمیشون(":
6. برای تولد سنتاکو کادوی واقعی فرستادم، اونم برای تولد من فرستاد تاسذیتاذT---T
7. روز تولدم...! بهترین روز امسال بود(":
8. روز تولد هیونگ... و اون دو شبی که کنار کیدو و هیونگ بودم(":
9. عینکی شدنمT---T
10. اون شبی که رفتیم خونه کیدو... TT
11. پیدا کردن کوراگه(=...
12. هر باری که مینوری ویدیو ی جدید می ذارهT-T (ینی اگه بدونید من با ویدیو های این بشر چقدر خر ذوق می شم|: اصن انگار می رم تو یه دنیای دیگه...)
13. انیمه/سریال هایی که دیدم((": هرچند نسبت به سال های قبل خیلی کمتر بودن...
14. این که ***** ****D: ... (این داستان: موچی الگوی من)
15. تمام دفعاتی که لوازم تحریر/کتاب جدید خریدم T-T
16. روز اوربیت... و دیدن کنسرت آنلاین لونا T---T...
17. درس خوندن/فیلم دیدن/ امتحان زبان دادن با هیونگ و کیدو وقتی اومده بودن خونمون(":
18. خوردن سهم چیپس/دلستر داداشم"-"...
19. روزی که با مامانم و همکارش رفته بودیم مناطق بی بضائت... TT
20. ویدیوکال گرفتن با دوستای مجازیم T-T...
+ببخشید دیگه از نه تا بیشتر شد"-" خواستم به رسم استلا رند شه "-"
پی نوشت: قلمچی الان تموم شد|: یاتبذات
پی نوشت: برف T----T
پی نوشت: ینی امروز حین آزمون هرچیزی که فکرشو کنید لمبوندم، از چایی و کیک و خامه بگیر تا آش دوغ نیم پز|: نتونستم منتظر بمونم کامل بپزه|: ...
پی نوشت: شیرانای شیرانای^^
~ Cry for me - Twice ~
I want you to cry, cry for me
내가 울었던 것처럼, cry for me
Make your rain fall, cry for me
...But again조금씩 조금씩 또 빠져가
사랑에 내 결심이 또 무너져가
پی نوشت: به خاطر دارلینگمم که شده باید می ذاشتم این آهنگو<=
پی نوشت: ینی از بین تمامی آلبوم های توایس، Eyes wide open و Feel special برای من تو یه لول دیگه بودن<:
پی نوشت: حالا خدا رحم کرد من وانس نیستم"-" وگرنه قشنگ با این کامبک آخرشون جان به جان آفرین تسلیم می کردم|:
پی نوشت: آخه نگاه کنید این تیپ طوسی جذابشونو(": ...
منو یاد آلیسا تو تیکن7 می اندازن((":
پی نوشت: صدای جیهیو و مینا اصن یه جور عجیبی می درخشه تو این آهنگ...
پی نوشت: باشد که رستگار شوید<: اصن نیتنبدیتن
بعدا نوشت: امروز معلم زبانم سر کلاس گفت به وبم سر زده ولی بسته بودهTT چرا باید توی 365 روز سال من فقط یه هفته وبمو ببندم و معلمم تو همون یه هفته تصمیم بگیره بیاد اینجا؟TT ولم کنید می خوام برم گریه کنم TT
*این وب قرار بود وب روزانه نویسی باشه، نه چالش نویسی|:*
ینی هرچی بیشتر می گذره خواب هایی که می بینم عجق وجق تر و درب و داغون تر می شن... چیز زیادی معمولا ازشون یادم نمی مونه ولی انگار یه حس عجیب غریبی پیدا می کنم به هرچیزی که یه زمان تو خوابم دیدم|:...
حالا این نکته که ساعت خوابم به اندازه ی یه نوزاد هفت ماهست هم قابل چشم پوشی نیست"-"... چطور می تونم این همه بخوابم خدایا...
چالش سوم سوفیه!
از این چالشا خوشم می آد، حس می کنم یکی داره باهام مصاحبه می کنه"-"...
سلبریتی کی بودم"-"
پی نوشت: هیونگ]:
پی نوشت: هیونگ گفت تصمیم داره بره کتابخونه روزایی که کلاس نداره... و من نمی تونم برم چون می دونم کتابخونه حس و حال قدیما رو نداره]:
پی نوشت: یکی از بزرگترین حسرت هام در حال حاضر برای پایان سال اینه که دیگه نمی تونم از اون تقویمی که سنتاکو برای تولدم فرستاده بود استفاده کنم((": ... سر هر ماه کلی توش چیز میز می نوشتم و صفحه پر از فلش و نوشته و خط خطی می شد((":...
بعدا نوشت: آهنگی که گذاشتم اندینگ یکی از سریال های چینی مورد علاقمه (":
خیلی چیز شاخ و خفنی نیست که بگم حتما برین نگاهش کنین، ولی خیلی حس خوبی بهم می ده مخصوصا فصل دومش^^
هرچند هنوز تمومش نکردم D":
می دونید... امروز روز خوبی بود برام(=
هرچند فکر می کردم قراره به مزخرفی روز های قبل باشه... اول این که با پدیده ی نادری مواجه شدم صبح، وقتی بیدار شدم حدودا ساعت 7 بود و داشت برف می بارید*-*
و بعدش طرفای ظهر آفتاب در اومد"-" درحالی که هنوز داشت می بارید"-"... ینی مثلا آسمونو نگاه می کردی کاملا آبی بود|: ولی داشت می بارید|: آفتاب هم بود|: خلاصه عجیب بود دیگه... هنوزم داره می باره^^
قطع نشده T-T
دوم این که خبر های خوشی از سنتاکو شنیدم D:
صرفا می خوام ثبتش کنم چون اصن یه حس سبکی عجیبی دارم...
روز بیست و پنجم چالشه!
داره به آخراش نزدیک می شه (=
پی نوشت: ببینم شما هم پشت میز خوابتون می گیره؟
پی نوشت: امروز مامان بابام می خواستن خونه تکونی کنن مثلا؛ زدن پوکوندن همه جارو|: الان انگار اصلا تو خونه ی خودمون نیستم...
پی نوشت: به بابام گفتم مبل رو اونجوری نذار وسط خونه|: بعد می گه عادت می کنی، بعد می گم آخه بدم می آد اصن اگه اینجا بذارین تا آخر عمرم از اتاقم بیرون نمی آم T-T بابامم با کمال مهر و محبت گفت نه که قبلش خیلی بیرون می اومدی|: ... عیح... چه ربطی داره اصنT-T آخرشم مبلو همونجایی گذاشت که گفتم نذار T-T...
گفته بودم این چالشو تموم می کنم D:
هعی گاد...
اونقدر ننوشتمش احساس می کنم کلا داستان یادم رفته و همه ی فانتزی هایی که براش داشتم از ذهنم پاک شدن"-"
مجبور شدم برم از اول بخونمش ببینم چی نوشتم"-"...
خدا رحم کنه"-"
پی نوشت: در همین تریبون از تمامی مشاهیر پارسی زبان وطنم پوزش می طلبم، انشاالله که روحتون در آرامش باشه...
پی نوشت: هوا ابریه<= هورااا... فقط همه جا پر گرد و خاکه اینقدر باد می آد"-"
پی نوشت: بابام امروز فلاکسو برده با خودش و منم مثل ماهی ای که از دریا دور افتاده دارم پر پر می شم اینجا]=... امروز تا اینجا فقط سه لیوان چایی خوردم T-T این انصافه؟T-T
پی نوشت: سورا گا آئــــویی نــو وا... ســـورا نو سِی جانای شی...
اهم...
خیلی سست و بی حالم. کل روز عین خرس قطبی می خوابم. جالب این که پشتیبانم فکر می کنه *هفته رو با قدرت شروع کردم* و همش تحسینم می کنه در صورتی که مثل یه جلبک بی خاصیت فقط خوابم|:
بگذریم،
این دوتا چالش رو بیشتریاتون رفتین D":
خواستم اول فقط به سری دوم سوالا جواب بدم ولی چن تا از سوالای سری اول رو خیلی دوست داشتم پس اونارو هم نوشتم D":
حتما هم می دونین که از اینجا شروع شده <:
+امروز سر کلاس زبان اینجوری بود که:
تیچر: ?Hello Ava, how are you doin
من: .I've become too tired thise days and I sleep too much
تیچر: ...That is one of the signs of getting depressed
من: ...Meh
پی نوشت: ببینم شما هم بعد از این که یه پلی لیست شاهکار درست کردید و تازه دارید با آهنگاش خو می گیرید یهو می رید سراغ آهنگ هایی که چهار پنج سال پیش گوش می دادید و بعد دوباره رو همون آهنگ کهنه ها قفلی می زنید؟ -.-
پی نوشت: انصافا چه سلیقه ی کلاشینکف خورده ای داشتم در اون دوران جاهلیت|: خیلی حس ناجوری داره اینجوری سوییچ شدن از یه آهنگ جاز روی یه آهنگ راک|: ...
پی نوشت: گاد امسال داره تموم می شه... و کنکور از رگ گردن بهم نزدیک تره... TT
بعدا نوشت: هانی من منتظرتم<=
بعدا نوشت: چالش 30 روز نوشتن رو تموم می کنم، مطمئن باشیدD;
