ولی کاش واقعا بفهمید که درونگرا بودن لزوما به معنی یه افسرده ی بدبخت بودن نیست!
از صمیم قلبم آرزو دارم یه سریاتون درک کنین اینو، که درونگرا بودن صرفا یه خصیصست. یه ویژگی شخصیتیه و نمیگم نمیشه تغییرش داد، ولی با بیماری های ذهنی روانی مربوط به اجتماع گریزی فرق میکنه!
من به شخصه آدم درونگرا ای ام. به جز یه سری موارد خاص به هیچ وجه من الوجود دوست ندارم احساس واقعیمو بذارم کف دست طرف مقابلم و سفره ی دلمو براش باز کنم، چه بسا که این "دوست ندارم" در بسیاری از موارد به "نمیتونم" تبدیل میشه! و واقعا خواهشمندم اینو بفهمید که این مورد به این معنی نیست که دارم خودخوری میکنم و به روح و روان خودم آسیب میزنم، نه دلبندم چیزی که اعصاب و روح و روان منو به چوخ میده شمایی هستی که مدام سعی میکنی چیزی که من واقعا هستم رو عوض کنی!....
من سال های سال با همین ویژگی درونگرایی شیتی زندگی کردم و خودم و شخصیتمو همینجوری که هست دوست دارم و هیچ مشکلی در این که نمیخوام وسط یه گله آدمِِ تا حد زیادی غریبه گیر بیوفتم ندارم!...
نمیخوام بگم که اوه مای گاد من آدم بسیار کاملی هستم و اخلاقم هیچ موردی نداره، نه اتفاقا اخلاق های بد و منفی هم دارم، خیلی هم دارم ولی چیزی که ازش مطمئنم اینه که درونگرایی از اون اخلاقیات نیست!
من به عنوان یه درونگرا از بودن بین آدمای جدید بدم میاد، از بودن توی جمع های شلوغی که تعدادشون نهایتا بیشتر از ۸، ۹ نفره به شدت بیزارم!....
من وقتی ناراحتم، ناامیدم، احساس بدبختی میکنم یا هر حس منفی دیگه ای دارم ترجیح میدم تو فاصله ی بین در و مبل اتاقم بشینم، هدفونمو بذارم رو گوشم، پتوی بچگیامو بکشم رو پاهام و همراه این که دارم دونه دونه موهای سرمو میکنم آهنگ گوش کنم و گریه کنم!
آره این چیزیه که منو آروم میکنه. این چیزیه که باعث میشه حس بهتری داشته باشم و باور کن، باور کن حتی اگه نیازی به درد دل با کسی داشته باشم، خودم میدونم برم با کی حرف بزنم که حس راحتی بیشتری پیدا کنم و خبر جالب این که من به روش خودم در مورد بدبختی هام حرف میزنم!
لطفا اینو درک کنین...
درونگرا بودن به معنی افسرده و منزوی بودن نیست. یه درونگرا میتونه یه آدم خیلی شاد و شنگولی باشه همونطور که یه برونگرا میتونه!
درونگرا بودن به این معنی نیست که از زندگیت لذت نبری، شاد نباشی یا هر کوفت دیگه ای!
شاید فکر کنین دارین با گفتن این حرف که "یه کم اجتماعی تر باش!" دارین به یه درونگرا کمک میکنین ولی نه... تنها کمکی که از دستتون برمیاد اینه که سکوت اختیار کنین و بذارین جوری که فکر میکنه درسته با مشکلاتش برخورد کنه!...
پی نوشت: خیلی بدم میاد از کسایی که درک درستی از این قضیه ندارن...
پی نوشت: مشخصا این پست خطاب به *همه* نیست پس خیلی خوب میشه اگه هرکی اینو میخونه به خودش نگیره._.
پی نوشت: جدیدا اینطوری شدم که یهویی تصمیم میگیرم عصبانی باشم. نمیدونم چرا و از دست چه کسی و به کدامین گناه. فقط دلم میخواد عصبانی باشم._.
پی نوشت: همچنان درس بلاکم. رسما هیچیم شبیه یه دوازدهمی کنکوری نیست'-'...
پی نوشت: میگم شما Chuu can do it!! رو نگاه میکنین؟ این چه سوالیه... معلومه که نگاه نمیکنین...
پی نوشت: کی اینجا بعد از دیدن کامبک جی آیدل کف و خون قاطی کرد؟ من من من من!!! .___.
پی نوشت: یوکی نماینده ی نورا در دنیای واقعیه^^ فیس هیچکس تاحالا اینقدر شبیه نورا نبوده._.\
پی نوشت: یوتیوب هم اینجوریه که وقتی واردش میشم یا باید شارژ تبلت به صفر برسه، یا یکی با چکش بزنه تو گیجگاهم وگرنه هیچ روش خاص دیگه ای وجود نداره که بتونم بیرون بیام ازش ._.
~راستی! تایپ MBTI تون رو بگین همینجا تو کامنتاD= من INFJ ام^^ ~
بعدا نوشت ها(!!!):
چن وقت پیش اینو کشیدم... قرار بود بذارمش برای همون عکس گرفتم، ولی حوصلم نکشید و بعدش گفتم عکسش حیفه بذارمش!!.___.
اندکی هم فخر میفروشم با لاکی که کیدو یکشنبه دودستی بهم تقدیم نمود^-^
فداکاری رو از کیدو بیاموزید به نظرم. عاشق این لاکش بود ولی دادش به من(("=
