یه روز از این خراب شده می رم و پشت سرمم نگاه نمی کنم.
مهم نیست کدوم قبرستونی، فقط می رم. می رم یه جایی که هیچ احد الناسی نشناستم. آدمای جدیدم پیشکش. نخواستم.
تو تیمارستان بین دیوونه ها به تخت بسته بشم بهتر از اینه که بین آدمایی که نمی فهمن سرمو تا مرز کبودی به کاشی های دیوار آشپزخونه بکوبم.
متنفرم.
متنفر.
متنفر.
متنفر.
- Maglonya ~♡
- سه شنبه ۲۸ بهمن ۹۹
